Poetry

Daan

Mirick Paala February 11, 2021

Iuuwi ka ng estranghero sa silid na pinalilibutan ng salamin pero walang bintana. Sa iyong mundo ito ang katumbas ng pagmamahal. Alam mong alam niyang kahit saan ka man tumingin, hindi ka nakatingin sa kaniya o sa inyong repleksyon. Kinakalas mo ang sinturon, ibinababa ang pantalon, brief, na parang pinipilas ang lahat ng pagpapanggap— isang silid ang katawan at wala ka nang ibang maibibigay. Papapasukin mo siya at papasok siya nang dahan-dahan na parang binabalikan ang tahanang matagal nang iniwan. Doon madadatnan niyang muli ang guho at ang nagkalat na bubog. Pupulutin niya ang mga ito titipunin saka iaabot sa iyo ang sugatang mga palad. Hindi kailanman masasaling ng salamin ang inyong pagkabasag.

This literary piece is part of Katitikan Issue 3: (Re) Imaginations.

Calle Burgos

Rene Boy Abiva February 11, 2021

Mag-aalas sais na nang araw na yaon. Inagahan ni Atong ang pag-uwi mula sa pinapasukang trabaho na pagmamay-ari ng Intsik na nakapangasawa ng Tagalog. Nang marinig ni Burnok ang pitada ng kanilang traysikel sa labas ay dagli siyang gumayak, sinuot niya ang bagong biling damit na mula pa sa anim na buwan na ipon, t-shirt na halagang 80 piso’t may tatak ng Dragonball Z. Sa araw kasi na yao’y mayroong pangako ang kanyang ama, bibisita raw sila sa isang lugal kung saan mayroong matatangkad na manika na Arabo, may hawak ang mga ito na baston, nakabalanggot ang ulo, mahahaba ang kanilang balbal, may mga tupa at baka sa kanilang paligid, at parang nasa isang malaking kamalig silang lahat na naiilawan nang nakasabit na tala ang ibabaw ng kanilang dampa. At matamis-wagas-banal ang pangako ng ama, sa unang pagkakatao’y dadalhin niya ang anak sa palad ng uniberso,  maliligo sila kapwa sa ilalim ng mga tinuhog na tala at buntala kasama ang iba pang nilalang sa gabing yaon ng pagpapasinaya. 

Katatapos lang ng Ikalawang Digmaan nang palihim na ipinamalita ng kuryer na si Alejandrino ang isang maganda ngunit nakakatakot na balita. 

Bastardo

Mirick Paala February 11, 2021

Hindi ba ito ang inaasam— ang pasukin

ng estranghero ang likuran 

na parang may espadang humihiwa 

sa laman, hinahalukay ang bituka hanggang

matunton ang pinakainiingat-ingatang sityo 

ng sarap at sakit. Ang sarap at sakit. 

Walang kahiya-hiya, walang kawala-wala 

nagtitiwala, sumusunod

sa katawang hinahawan ang daan 

tungo langit — May hitsura ka naman pala, ano.