I.
subay ning sandayong midagayday
ang tubig gikan nianang tubod sa karaang kamansi
diin giugbok mo ang talinggab sa patong nga kawayan diha sa iyang kasingkasing
ug mibugwak ang iyang tam-is nga luha
kon imong tutokan ning gisubayan sa tubig
ang lumot mikunot na, apan lunhaw gihapon—himsog, ambongan, walay sama
nga misala sa bul-og sa luha sa kalipay
timan-i:
kining tubora mao ang matuod nga katagbawan sa kalibotan nga
bisan sa kataposang lad-ok sa tamsi, mobalik ug mobalik siya aron sa pagsigop sa sabaw nga inipis sa iyang Inahan
II.
ug nakighi-usa ang mga alindahaw
sa tagsa-tagsang pisik nianang tubora
kay gipahabogan mo man ang iyang pagkamapaubsanon
tinubdan, matod pa sa usa ka ermitanyo
nga giuhaw gikan sa makabungol nga kamingaw
ang mga alindahaw nahimong ulan–
mingbunok ug sa nahuwasan na, milurang
namingaw ang kasapaan ug nanggitib ang mga balili
kay ang luha mopahulay human sa pagbul-og
ang tubod nagpabiling ipisanan
ug higayon na sa mga pirok-pirok ug antulihaw nga
moambit sa kalipayon
human sila makasigop sa sabaw,
nanghiniksik ug dayon milupad sa kapunawpunawan
III.
miduaw pag-usab ang uwan
kuyog niya ang habagatnong hangin
kansang taghoy misulay pagbuak sa
bugnawng lugas sa klasikong harmonyo
ug napukaw ang nahinanok nga dagayday sa kasapaan
pagkaanugon, karon ang tamsi nahisalaag na
kay miikyas ang kanhing tinobdan sa tubig
nianang kahoy sa kinabuhi
siya milukso sa pikas tampi, nanghuhoy ang iyang abaga
wa na makatultol sa kanhing ipisanan
apan siya nagpaabot hangtod sa udtong tutokhangtod milupad sa wala nay pagbalik