Poetry in Filipino

1 kwadrado ang hugis ng lungkot; ang dingding na namamagitan sa atin.ngunit anong hugisang hinuhulma ng ating palad sa panahong yakap natin ang ating sarili, namamaluktot sa higaan, pilit na ikinukuyom ang lahat ng hindi maaaring sambitin?

Tatakbo ang bata sa pampang,            magtatampisaw,sisisid sa isang dipang lalim            at makikitasa malabong salamin ng matanda            ang tulya, lumot, naglalarong maliliit na isda.            Sasali ang bata sa tagu-taguan ng mga isda,siya ang taya,            hahanapin niya sila.Sisisid muli ang bata, dalawang dipang lalim            at makikitasa malabong salamin ng matanda            ang bahura, taklobo,mas maraming naglalarong mga pawikan.           …

Noon, ang mga ninuno nati’y nagdarasalkay Bathala kapag mayroong matinding tagtuyoto unos na gumagambala sa nayon;kaya’t nag-alay sila nang mga awit at sayawsa buwan, mga puno’t araw upang masiguradongmaliligtas ang kanilang buong siyudadlaban sa mga sakuna. Taos-puso silang nagtiwalasa mga agam-agam at hindi nakikita –sa mga elemento’t haka-hakangwalang kasiguraduhanang kapayapaan. Ngayon, patuloy kaming umaasana maisasalba…

May panahong kailangang iwan kitahabang ika’y aking hinihintay na mamukadkadat handa nang anihin ang bungang ating pag-iisa.  Huwag ka sanang malungkotkung sakaling ako’y lalayo,kung sakaling ako’y kunin bilang manggagawa sa konstruksyono kargador sa bodega ng sigarilyo. Huwag mo sanang isipin Na kaya kitang limutin‘di mangyayari ‘yun!Naka-ugnay kaya ang aking bitukasa mga ginintuang butil sa ‘yong ulo.

Kapag sinusuong ko ang aking pantalon,muli kong inaaral kung paanong humakbang: unahin ang kaliwa;dahan-dahang kilalanin ang pagtaas-baba. Binabalikan ko rito ang mga yabagng aking mga kalaro. Naririnigang kaluskos at paghila sa gusot ng tela ang mga bulung-bulunganng aking mga kababata,tinatawag ang mga pangalan ng iba. Madalas, dito ako humihinto:namumulikat sa sikip.Pinalalaya ako ng gaspangng mga hibla sa suot…