Poetry in Filipino

Kung minsan, humihiwalay ang aninokapag malalim na ang panaginip ng pagod na mga mata.Uuwi ito sa sariling tahanan,babalik sa sariling buhay. Madaratnan sa loob ng kanilang kwartoang magkayapos na kaniyang mag-ina,nakatulog na sa paghihintay niyang bumalik.

Ina ng primera naming kasoIna sa kakapiranggot na butas sa kalasagIna ng buntong-hiningang hindi parinigIna ng nakatitiyak lang tayo kung aboReyna ng paninibago sa pinaglumaanReyna ng mga takot tumawag sa awtoridadMaestra ng pisara sa dilim Birhen ng tela lalo’t angkop ang materyalesBirhen ng mga halamang-ugatIna ng sampu na raw sila sa barangayBirhen ng belo sa…

Hindi tanang nawawala ay sumakabilang-búhay—Ako itong si Convida, isang bugkot na totoongInadhikang makawala upang makapagbanyuhay. Gabi noon nang maligaw sa labirinto ng parang,Lumagos sa punong toog upang lisanin ang mundongHindi tanang nawawala ay sumakabilang-búhay.

Gumuguhit sa pisngi ng tari ang mga plumahe mong nagaagaw sa abo’t dilaw. Giyagis ang iyong tuka: Tututok sa itay, tuturo sa langit, lilingon sa akin, bago tuluyang bumaling sa nakataob nang dulang — paulit-ulit lang itong galaw sa saliw ng tilaok na imbes umaga’y nagbabadyang katapusan ang sinasalubong.  Sa higpit ng aking kunyapit dama ko ang tulin ng tibok ng…

Iuuwi ka ng estranghero sa silid na pinalilibutan ng salamin pero walang bintana. Sa iyong mundo ito ang katumbas ng pagmamahal. Alam mong alam niyang kahit saan ka man tumingin, hindi ka nakatingin sa kaniya o sa inyong repleksyon. Kinakalas mo ang sinturon, ibinababa ang pantalon, brief, na parang pinipilas ang lahat ng pagpapanggap— isang…