Kung minsan, humihiwalay ang anino
kapag malalim na ang panaginip ng pagod na mga mata.
Uuwi ito sa sariling tahanan,
babalik sa sariling buhay.
Madaratnan sa loob ng kanilang kwarto
ang magkayapos na kaniyang mag-ina,
nakatulog na sa paghihintay niyang bumalik.
Ina ng primera naming kaso
Ina sa kakapiranggot na butas sa kalasag
Ina ng buntong-hiningang hindi parinig
Ina ng nakatitiyak lang tayo kung abo
Reyna ng paninibago sa pinaglumaan
Reyna ng mga takot tumawag sa awtoridad
Maestra ng pisara sa dilim
Birhen ng tela lalo’t angkop ang materyales
Birhen ng mga halamang-ugat
Ina ng sampu na raw sila sa barangay
Birhen ng belo sa bibig
Birhen ng sino sa inyo ang hindi nagbuhos
Birhen ng mawawalan kami ng trabaho kung hindi kayo magtitiis
Birhen ng mga paliwanag at maaari na kayong lumabas
Hindi tanang nawawala ay sumakabilang-búhay—
Ako itong si Convida, isang bugkot na totoong
Inadhikang makawala upang makapagbanyuhay.
Gabi noon nang maligaw sa labirinto ng parang,
Lumagos sa punong toog upang lisanin ang mundong
Hindi tanang nawawala ay sumakabilang-búhay.
Gumuguhit sa pisngi ng tari ang mga plumahe
mong nagaagaw sa abo’t dilaw. Giyagis ang iyong tuka:
Tututok sa itay, tuturo sa langit, lilingon sa akin,
bago tuluyang bumaling sa nakataob nang dulang —
paulit-ulit lang itong galaw sa saliw ng tilaok na imbes
umaga’y nagbabadyang katapusan ang sinasalubong.
Sa higpit ng aking kunyapit dama ko ang tulin
ng tibok ng iyong dibdib, pagpintig na tulad
noong ganito ring nakapiit ka sa aking mga daliri habang
itinatali ang tari sa iyong tahid — di igigilit sa iyong leeg.
Sa nagsagupa, ikaw ang pinagpala ng Kristo noon.
Ang hinango, pinailanlang ng sentenciador mula
sa naghalong alabok at dugo, ang inilabas
sa rueda na hindi bumagtas sa landas ng baga’t apoy.
Iuuwi ka ng estranghero sa silid na pinalilibutan ng salamin pero walang bintana. Sa iyong mundo ito ang katumbas ng pagmamahal. Alam mong alam niyang kahit saan ka man tumingin, hindi ka nakatingin sa kaniya o sa inyong repleksyon. Kinakalas mo ang sinturon, ibinababa ang pantalon, brief, na parang pinipilas ang lahat ng pagpapanggap— isang silid ang katawan at wala ka nang ibang maibibigay. Papapasukin mo siya at papasok siya nang dahan-dahan na parang binabalikan ang tahanang matagal nang iniwan. Doon madadatnan niyang muli ang guho at ang nagkalat na bubog. Pupulutin niya ang mga ito titipunin saka iaabot sa iyo ang sugatang mga palad. Hindi kailanman masasaling ng salamin ang inyong pagkabasag.
This literary piece is part of Katitikan Issue 3: (Re) Imaginations.
Joshua Mari Lumbera 
Dennis Andrew Aguinaldo 
Mark Bonabon 
Jhio Jan Navarro 
Mirick Paala