i.
makamingaw imong baybayon.
ang mga lusay sa imong hunasan,
ang tambasakan sa imong bakawan,
imong paghagunghong taliwa sa akong bilahan.
pagaisipon sa gihapon nga bugsay imong dila;
sa katuyoman, ang akong mga tudlo
manghiram sa bakasi
nga idlas sa akong mga kamot.
ii.
nagpinsing ang atong mga
tuhod. sa matag sawom nimo
nag-anam pud og taob ang takna
sa nagkalawom nga kagabhion.
giudhak ang aircon, nahikog sa kaalindanga,
nagbuwan-buwan atong mga kalimutaw,
ang kun-ot sa habol daw balod nga buhing saksi
kung giunsa ta pagbanhaw ang tubod sa huwaw.
iii.
gigukod sa akong mga mata ang imong tutok
nga miambak sa lawod sa imong kabalaka.
atong mga singot daw lugas sa balas
nga gibanlas sa dagat nga dili moila og puas.
kay sa paghubas unya sa atong oras,
anam-anamon ta pagpanginhas ang atong mga bisti
sa sawog nga daw lapyahan sa mga hinungdan
kon nganong kining gabhiuna dili unta angay mahitabo.
iv.
nadala sa lansis sa pamaling nga dili maklaro
ang limbong nga napukot sa moskitero,
nga ang habol mosagang sa katapusang hapak sa balod
aron dili ta madala sa anod.
apan bisan og wala pa nidagsa ang imong mga hagok
aduna nay dakong dagat nga nag-uwang natong duha.
ikaw, nahinanok sa paghunas sa imong mga daman,
gianod paingon sa iyang lapyahan.
kay bisan akong ngalan ang gihunghong sa imong kagabhion,
ikaw mopauli gihapon sa iyang kabuntagon.
(published in Haw-as, Hablon Zine Issue No. 1)