Mainit, kaya binuksan ko ang durungawan
Madilim, kaya inaya ko ang liwanag ng gabi
Mag-isa, kaya ako’y nagdasal
Humingi ng tawad, humingi ng basbas
Sa poon ng buwan at ng kamatayan
Sa ganitong oras na tahimik ang tahanan
Walang nang taong hindi tulog
Ngunit hindi ang damdamin kong kumakabog
Buhay na buhay ang dugo kong kumukulo
Na biglang tumatamlay pagdilat ng araw
ayaw nag katingala di ta sama sa uban
maya nga walay pako sungo sa matinahuron kolor
tungatunga sa roygbiv gaway sa matinabangon double blade
nga di pang ahit: atong ebolusyon magpadayon
This literary piece is part of Katitikan Issue 4: Queer Writing.
My teacher asked what had shaped us to become our present self.
I think about God because He’s the author of life,
Then I think about myself, my free will,
And my classmates who called me Chrissy Sissy.
I think about Daniel and the tiny mole above his lips,
Then the romantic films I watched alone,
And the underwear brochures I skimmed through alone,
My ballet teacher in his 30s who still looked good in his tights,
Read MoreAt sinabi ng Diyos, “Magkaroon ng liwanag!”
At gayon nga ang nangyari.
At sa araw na iyon,
isasawika niya ang daigdig na hindi isinawika
bubukal mula sa kanyang bibig ang ngalan ng dilim
at mula sa alabok, papangalanan niyang muli
ang mga dambuhala sa dagat
at lahat ng bagay na nabubuhay sa tubig,
at mula sa kanyang nangangatog na bibig,
uusbong ang bagong ngalan
ng mga binhi at bungang-kahoy,
hanggang sa tumahan
sa kanyang kalagitnaan
ang kalawakang pananahanan
ng kanyang mga inibig:
I’ve always envied those brave souls
who find the courage to dance
with anybody, to any song, or any beat.
But I am not like them.
There are certain songs I only dance to
and not well enough, really.
I look like a marionette
flailing my arms in the air
And sidestepping and hopping
To the tune of Eraserheads.
John Lloyd Sabagala 
Jan Angelique Dalisay 
Vhinz Dacua 
Daryl Pasion 
Mai Santillan