Pansit Bihon
Kada tuig maglukdo
ang lamesa kaniadto.
Pansit,
kansang saad
hataas nga kinabuhi
sa nigpis niining bihon.
Matod mo
ang pagkaon niini
makadugang og panahon.
Apan nganong ako man
ang imong palabihon?
Sagad nga adunay mahabilin
pansit bihon sa akong plato.
Dihang gihingtan tika
milingo-lingo ka ug mipahiyom.
Dili ka ba gayod hingaon?
Karon
tataw gihapon ang nag-usdong saad.
Ibabaw sa akong plato
nga wala nay sulod
sa akong atubangan.
Kay ang gugma mo
nga mibusog kanako
sa mga katuigan,
hagbay rang gitahan
sa akong matag hungit
sa pansit.
Hilot
Ang iyang mga kamot
nangunot nunot sa katuigan.
Tigib nga misilsil sa panuhot
nga daw ang kalibotan
nakamao rang mitambal sa kaugalingon
nga walay pakitabang.
Duot kaayo sa kinahiladman
ang gibug-aton sa iyang mga palad.
Daw gipanggupok ang mga bukog
sa akong hilanat.
Nianang pagkasunod adlaw
tul-id kong nakapanghuyatid.
Nga daw ang pagkatulog
usa ka sapa
ug ang iyang mga kamot
ang sulog
nga mianod kanako
sa baybayon sa kaayohan.
Apan karon
hataas na ang kagabhion.
Nagkaluob-luob na sab ang akong hilanat.
Ug sa kahilom nga mikuyanap sa balay
nasinati gihapon nako ang iyang mga pagpisil.
Mipataliwala sa bukubuko sa akong handurawan.
Leave a Reply