KINI ANG UTLANAN
Kini ang utlanan sa Cantubo’g Cantil-i.
Sa inyo manggahan, sa amoa, lubi.
Lig-onang hunahuna, idaplin ang kabalaka.
Pagtabok mo sa sapa, kalimti nang kataha.
Waksia ang kamingaw. Pagduha-duha ayaw.
Guyora na nang kabaw, iadto sa iyang lam-aw.
Mga puno sa lubi sa bunga namumungingi
Dugay nang naghulat sa tawong mokugi.
Di mobalibad si Nanay, si Tatay di gyud modili
Koprason ang mga lubing iksakto na sa lahing.
SUBA BANIKA
Sa akong kabuta, kabungol ug kataphaw
wa ko makalinggat sa iyang paggakos
sa mga walog og haw-ang dapit sa bakilid,
ang dinahunog sa busay, alimbukad ug hinaguros
sa tubig paubos, hangtod kini misangko
sa pangpang tupad sa mga kabalayan sa siyudad.
Anaa kini karon ilawom sa tulay, hilom
ang gininhaw-an, way kisaw, way pagbasol,
naghangad sa langit, gisapnay sa kabatoan
nga iyang pahuwayanan. Sa iyang mamingawong
pagkatulog, damgohon sad kaha sa tubig
ang iyang gigikanang tuboran, ang dag-om ug ulan?
Samtang kini nahinanok, magyamyam sad kaha
sa hingyap sa sigay, lumod ug pagi
sa dagat nga iyang pasingadtoan?
Kita usab matulog ra sa atong kabalayan,
padayon nga buta, bungol, taphaw,
sa gihapon way kabangkaagan,
manghinaot lang gyud nga ang atong damgo
itib-ong way kulang sa naglutok nga kabitun-an.
WITIK-WITIK SA HANGIN
hangin maoy nagbuhi kanato
hangin sa atong ginhawaan
sa atong kaugatan
sa atong utokan
mopadagayday sa dugo
sa pagbati sa damgo
mopamala sa luha
mopaluag sa nagyukot-yukot
ug di masabtan nga tanhaga
pinangga isakay sa hangin
kanang imong talidhay ug idangat
diin ako mamingawong naghukdong
sa lungib sa akong pag-inusara
taliwa niining mga katawhang
way nawong bungol ug wa makaila
ug unsay gilaparon sa langit
nga kinumkom sa imong palad
kining mga pulong
giwitik-witik ko sa hangin
gibuga ngadto kanimo
aron ang langit mopaduol
ug ang bulan masangit
sa bubong sa akong payag