Jennifer Ebdani

awit sa langgam

susama sa balahibo sa kadaghanan
ikaw gisambog sa mga samdan
nabilanggo ang imong huni
nga makausa akong nabati sa usa ka gabii
diin anaay panag-awit alang sa mga langgam
nga susama ang balahibo sa kadaghanan.
ikaw gisambog sa mga samdan
nga kaniadto mobayaw sa kadalanan
apan bisag gihigtan ang imong mga pako,
o, ikaw, labing matahom nga langgam,
dili malimtan ang kahanoy sa imong pagsakdap.
wala nihilom sa among alimpatakan
wala nalubad sa among panumdoman
wala napus-aw sa among handurawan
ang larawan sa imong paglupad.
ang imong pag-uli, giatngan
mabitad gihapon ang gatos ka milya
nga gibaligtos, paminawa―
gisambog man ka sa mga samdan,
susama ang imong balahibo sa kadaghanan.
mabuhi ka,
ikaw ang langgam sa among dughan
sa taliwala sa kangitngit―
kanta.


This literary piece is part of Katitikan Issue 3: (Re) Imaginations.

anunugba

kaniadto, miingon si Nanay,
“kanunay, ayaw gyo’g duol sa kalayo
kay anak, ang imohang mga pako
delikado―palayo.”

sa di dugay,
miabi ang akong mga mata,
mibukhad ang mga pako
ug diha, milupad―
ako, milupad.

nasaksihan nako ang timala
nasayod usab ko kon nganong kanunay
magpahimangno gayod si Nanay
apan taliwala sa kaharuhay 
ang kusog ug madagmalong puwersa
nga mao diay, uyamot
ang midani kanako sa kalayo―
kinahanglan.

Read More