‘Tay, sang matukiban mo ang kaliskis sa idalom sang akon panit, isa lang ang ginhambal mo sa akon: Putsa ina sang respeto. Kag ginpaguntingan mo ko sang sadsad sa barbero,
ginpasoksok sang lugak nga bayo, kag madamol nga delargo.
Nagalungo ka nga gintudlo sa akon ang mga kataw sa dalan. Ginahuyop sang hangin ang malaba nila nga buhok. Soksok nila ang pikit nga blusa nga ginparesan sang malip-ot nga shorts kag palda.
Hambal mo, wala sa bayo sang babaye ang nawong sang respeto.
Apang sa madamo nga tinuig nga soksok ko ang bayo nga ginhatag mo,
wala ko makit-an ang ginahambal mo nga nawong, sa iban nga tawo, labi na gid sa imo.
Isa-isa ko nga gin-uba ang lugak nga bayo kag madamol nga delargo, kag ginpalaba ang buhok sa akon ulo.
‘Tay, subong nga gab-i, sa atubangan sang espeho, ginpintahan ko sang balangaw ang akon nawong. Ginkulung ang malaba nga buhok, kag ginsoksok ang nagaidlak nga bayo; daw tubig nga nagailig sa akon mga kaliskis. Dugay-dugay, masaka na ko sa entablado upod sang parehos ko nga mga kataw.
‘Tay, nakit-an ko na ang nawong sang respeto. Siya ang nawong sang babaye sa espeho.
This literary piece is part of Katitikan Issue 4: Queer Writing.