Niadto mi ni Maria sa isa niya ka kwarto nga puno ug libro, kada estante nga nagtindog kay puno gyod morag posporo sa usa ka sudlanan nga bag-ong palit. Grabe akong kalipay labi na pareha miganahan mobasa.
“Neng, pangita na ug libro nga gusto nimo basahon,” ingon niya ug ningisi. Naa siyay gikuha nga libro sa kilid ug nilingkod sa dako nga lingkuranan. Mitutok rako niya samtang hinay-hinay niya giabrihan ang libro sa tunga niini ug gisimhot.
“Ahh. Humota, uy! Ganahan sad ka musimhot ug libro, Neng?”
“Oo labi na’g bag-o,” tubag nako ug nikatawa. Naghinay-hinay kog lakaw samtang ginahinam hinam sa akong kamot ang pag-agi ni ini sa mga nakalinya nga mga libro.
Nilabay ang isa ka oras nga hilom rami nagbasa, tapad ang usag usa. Nitan-aw ko sa bintana, nidag-om ra ug kalit sa gawas. Gihinay-hinay nakog sarado sa libro kay nagplano ko nga muuli na; basig maabtan pako sa kusog nga ulan. Natingala si Maria ug niingon, “Paagia sa ang ulan bag-o ka muuli, basig maglisod ka sa dalan, Neng.” Nitando rako niya nga nagtan-aw sa iyang mata nga ningisi. Aksiyon na ug kapaspas ang dagan sa akong dughan tung niduol iyang nawong sa akoa; mas nakita nako ang kanindot sa iyang mata ug pula nga ngabil. Nisiga na gyod akong mata katong nakabalo ko unsa ka kahumok ang iyang pula nga ngabil ug niluhod siya sakong atubangan. Hinay-hinay nagbaktas iyang kamot sa akong lawas nga murag naay ginapangita; sa gamay nga kahayag na nisulod sa kuwarto makita nako siya. Nipiyong kog hinay-hinay nga gunit akong sayal ug giabrihan ko niya nga morag libro. Gisimhot niya kada panid nako ug kusog nga gibasa arun madunggan nako siya. Nipiyong kog maayo sa kalami niya mobasa ug kalit nibundak ang kusog nga ulan.
This literary piece is part of Katitikan Issue 4: Queer Writing.
Carlo Moldes 
Charles Gollayan 
Andi Mayari